Piekło

Co by mogło być
Gdyby po drodze ciernistej stąpać mi nie przyszło?
Byłbym tu, a może gdzieś indziej?
To sprawa dla każdego, kto żyw
Pamiętam o tym, co jest – nie co było
Za mną tylko opustoszałe szlaki pełne chimer
Oplecione mirażem pory śniegu
Jakby gawiedź wodzona prymem ku brauzy bez kropli

Nie moja lecz to ewokacja, po co mi ona?

Przyszłość od teraz, nie od wczoraj

Gnieździłem się niczym strzyga pośród gąszczu rozwaliny świata postępowego
Widmo minionych ciemności było przy mnie niczym pusty firmament nad epitafium
A w mych oczach dezyderat
O bogactwo niczym Pan lub o śmierć niczym Syn
A oni mnie wysłuchali i spełnili regres
Niegdyś byłem dzieckiem, teraz już nie – lecz błądzę wciąż we mgle

Po co mi się przyuczać tego, gdy i tak skończę jak ofiara spiczastego?
Przyszłość od teraz, nie od wczoraj

Lewi i prawi chcieli mej ręki, lecz w garści mnie już mieli
Mówili o dobru, a puścili ku bimbru, wszechzłu
Nie rozumiejąc, nauczyliśmy się modlić
Teraz myślimy razem, robimy wszystko razem
I chęć wolności zamiera jak złote cielce dawne
Pomiędzy tym co mogło być, a czym jednak się stało