Zakrapane krwią, a cudzołóż bhakto
Dykta autokrato
Sen nie gości już na twym dworze
Mój jaworze
Głosem nitki me ukryjesz
A siebie nie umyjesz
Wnętrze moje wrakiem świeci
Gdzie Twoi baroneci?
Lustro uśmiech mi zapuszcza
Nikt mi teraz nie wymoszcza
Światy na twój posag krają
A z nad kata zasiedlają
Lalkarz na dzwonie zatacza niemobiliarne
A Ty wciąż linearne ofiarne
Zasnąć daj ofiaro burz
Ty mi tu nie bajdurz bzdurz
Święto zatłuczonych snów
Byle do wiosny
Byle do wiosny
Obyte młode życie bez życia
To przecież nie od Twojego pokrycia
W ciemności twą wielkość znajdę
Proszę zrób to dobrze, a nie zajdę
Karmazynowy ból
Nie mnie tu wygól
Moja pamięć nie usłucha
A pode mną poducha
Może ktoś wysłucha
Nigdy nie powiem Ci tak.
Za wiele niespełnionych tajemnic
Byle broń od najemnic
Waląc się z pierwszego bólu
Co teraz skręcimy ekskrólu?
Napraw mnie zielonym rano
Może jeszcze jedno pocierano
Krok za czarnym dworem
Ja Tobie otworem
Obyte młode życie bez życia
To przecież nie od Twojego pokrycia
W ciemności twą wielkość znajdę
Proszę zrób to dobrze, a nie zajdę
Karmazynowy ból
Nie mnie tu wygól
Moja pamięć nie usłucha
A pode mną poducha
Może ktoś wysłucha
Jak już wcześniej mówiłam, wolę Twoją twórczość w wersji nie rymowanej, ale dalej doceniam ;) Podobają mi się niedopowiedzenia, nie do końca jest wiadome o co chodzi… Trzeba się zastanowić, przypasowywać, szukać ukrytego znaczenia – zdecydowanie lubię to w wierszach :D
OdpowiedzUsuńNie ukrywam, iż lubię poezję – a Twoja chyba zapowiada się dobrze :) Chyba, gdyż nie jestem ekspertką, a ze sprawdzianów z analizy wierszy, raczej orłem nie byłam :)
OdpowiedzUsuńNiemniej jednak, brzmi ciekawie. Nie wiem czy dobrze zrozumiałam – adresatem wiersza jest owa marionetka?
Podoba mi się tonacja, w jakiej powstał wiersz. Nad znaczeniem nie będę się rozwodziła, bo raczej słaba w tym jestem :D A może też za leniwa. Każde zrozumienie Twoich wierszy wymaga trochę czasu i zagłębienia się w niego.
OdpowiedzUsuń