Dom bez okna dla kwiatów

Jest taki dom

Tuż obok parku

Zapalone światło

Ktoś do niego dzwoni

Drzwi się otwierają

Chociaż nikogo tu nie ma

To tylko wspomnienie

A jednak wciąż tu wracam

Nie warto było

W tragedii, zdezorientował mnie los

Niekoniecznie chcę pokazać to, co rozumiem

Błąd nie będzie mnie rozpraszał

I może nawet nie będzie taki dobry

Odrzucony

Wnętrze wywija się w liście

Naturalnie odtrąca spóźnienie

Pochylony filtr pali się geście

Zapomnienia, a potem zniszczenia

Gdzieś na ziemi między dołami

Brzęk i wali prosto w ścianę

Tu jest trochę więcej niż na górze

Upadek…

Dół jest jednak inny niż myślałem

Tutaj wszystko już ukończone i napisane

Z góry wzywa do triumfalnych zdobyczy

Idzie do końca, a jednak w tyle zostaje