W stawie pięknych kaczątek

W końcu Cię odnalazłem 
Sprawiasz mi ból w sercu
Wpompowując tyle tego
Co jest dla mnie świtem

Zerkając za okno na kolejny poranek obok Ciebie
Sądzę, że o kilka lat za późno zasadziłem  zgryzote
Podróżuję oczyma po otwartej przestrzeni zdarzeń 
Myślać jakby to było, gdybyś jutro znów tu była

Nie potrafię usiedzieć na miejsu
Choć jestem tam gdzie chciałbym
Moja radość jest skromnie mówiąc
Jak odzyskane dzieciecę wspomnienie

I aż rwie mnie aby powiedzieć
Nie mogąc powstrzymać emocji
Że chcę Cię ponownie zobaczyć
Gdy raz jeszcze mówię do Ciebie

Co odpowiedzieć?
Że to prawda?
Że żyję tutaj?
A może znów wrócić?

Staram się zrozumieć otaczającą mnie rzeczywistość

Nie potrzebuję końca, a
Tylko marzeń spełnionych
Pragnę kolejnych spotkań
Czy to aby sprawiedliwe?

Niegrzecznie jest być niedojrzałym
Gdy patrzę jak brzdąc wielkimi oczyma
Roniąc kilka łez za Twoimi plecami
Gdy widzę, że jesteś metr ode mnie

Próbuję uciec od przeszłości
Bez wspominania jej co rusz
Chcę sam uciec ze złego snu
Znów popatrzeć na gwiazdy

Nie słyszę kłamstw, ani świstu bata
A kwiaty zaczynają znów pachnieć 
Dusza odżywa raz jeszcze na nowo 
Słyszę znów ponad rozległą ciszę

A ta myśl nieuchwytna 
Zdaje się być tak blisko
Więc gdybym odszedł
Zabiłbym tym siebie